In juli vorig jaar verloor Ton in 't Veen zijn vrouw Hester op 55-jarige leeftijd, maar tot vorige maand ontving hij nog altijd rekeningen van de zorgverzekeraar op haar naam. Ton is niet de enige die tegen administratieve problemen aanloopt. Veel nabestaanden krijgen er mee te maken, bij tal van instanties. "Je komt niet aan rouwen toe."
Hester was vijftig toen ze de diagnose alzheimer kreeg. Ton zegde zijn baan op om voor haar te zorgen en zoveel mogelijk te genieten van de tijd die ze nog samen hadden. Toen het thuis niet meer ging, verhuisde Hester naar een verzorgingstehuis. "Daar heeft ze bijna drie jaar gewoond, maar in goed overleg heb ik haar naar huis gehaald om thuis in het bijzijn van ons gezin te kunnen sterven', vertelt Ton.
De eerste rekening
Maar hoe dierbaar het afscheid ook was, het besluit om Hester thuis te laten sterven bleek administratief enorm ingewikkeld. "Een paar maanden na haar overlijden viel de eerste rekening op de mat: de eigen bijdrage van haar palliatieve medicatie moest betaald worden. Als ze was gestorven in het verzorgingshuis hadden we geen rekening ontvangen, maar blijkbaar viel ze door een vinkje dat verplaatst werd die laatste week niet meer onder de Wet Langdurige Zorg."
Grote instellingen zoals zorgverzekeraars worden via de Basisregistratie Personen (BRP) geïnformeerd over overlijdensgevallen onder hun klanten. Dat gaat blijkbaar niet altijd goed. "Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd,maar uiteindelijk gaf de verzekeraar me gelijk en hoefde ik niet te betalen", zegt Ton.
Toch bleven de betalingsherinneringen binnenkomen. "Steeds weer opnieuw bleven er brieven met Hesters naam op de mat vallen. Steeds weer moest ik contact opnemen en werd beloofd dat de herinneringen zouden stoppen. Altijd via de chat, want tegenwoordig krijg je niemand meer aan de telefoon. En nu kreeg ik, ruim een jaar na haar overlijden, een brief van een incassobureau met haar naam erop."
Ton deelde zijn frustraties op zijn LinkedInpagina en kreeg veel bijval in de honderden reacties. Er wordt niet alleen geklaagd over de communicatie door verzekeraars, maar ook door banken, de Belastingdienst, pensioenfondsen en gemeentes.
"Dit is mij ook overkomen nadat mijn man overleed. Later belde ze op en vroeg of mijn man thuis was, want ze konden hem niet bereiken", schrijft een vrouw. "Heel herkenbaar. Het is enorm ingewikkeld om op de juiste manier zaken te regelen of informatie te vinden die niet tegenstrijdig is. Instanties weten het zelf vaak ook niet", zegt een ander.
Blijven bellen
Nalatenschapsplanner en executeurMarina Milenkovic merkt ook dat het vaak lang duurt voor ze als executeur geholpen wordt door instanties. In haar baan helpt ze nabestaanden met het afhandelen van de administratie van overledenen."In coronatijd nam bijna niemand de telefoon op en sindsdien gaat het nog altijd langzaam. Het geldt niet voor alle instanties, maar ik moet vaak vier of vijf keer bellen en sta zo twintig minuten in de wacht voor ik de juiste persoon aan de lijn krijg. Dat is al irritant voor een professionele executeur en voor nabestaanden helemaal."
Milenkovic deed een opleiding tot executeur nadat ze in haar privéleven ook met administratieve problemen te maken kreeg na een overlijden. "In 2012 overleed mijn man aan een hartstilstand. Ik kwam heel veel problemen tegen, had geen idee dat het in Nederland allemaal zo slecht geregeld is."
Een hoop regelwerk
De nalatenschapsplanner adviseert mensen om zoveel mogelijk te regelen bij leven én alles te delen met je naasten. "Ik kom regelmatig tegen dat nabestaanden niet weten dat de overledene nog ergens een lening had. Dat zijn dingen die je kunt voorkomen. Dat is belangrijk, want er komt na een overlijden heel veel op de nabestaanden af."
Ook voor Ton lag er een hoop regelwerk klaar. "Ik moest de hypotheek overzetten, de bank bellen, abonnementen stopzetten, haar sociale media stopzetten. Je moet overal opnieuw aantonen dat je vrouw is overleden."
Beeld © Privébeeld Ton in 't Veen
Daar kan je niet nog extra administratieve rompslomp bij gebruiken omdat instanties hun zaken niet op orde hebben, vindt hij. "Ik ben er handig in en weet mijn weg te vinden, maar wat als je dat niet bent? Er zijn veel mensen die zo'n onterechte rekening dan maar betalen om er vanaf te zijn, geld dat ze soms niet hebben. Of ze doen niets, waardoor er grotere problemen ontstaan."
Voorkomen
Tons bericht op LinkedIn leidde tot excuses van de betrokken instanties en zijn kwestie is nu echt opgelost. Daar is hij blij om, maar hij is misschien nog wel blijer met gesprek dat hij had met zijn verzekeraar. "Ze gaan intern bespreken hoe ze vergelijkbare situaties in de toekomst kunnen oplossen", vertelt hij. "De systemen van instanties moeten goed met elkaar kunnen communiceren, zodat nabestaanden er niets van merken en het de rouw niet in de weg staat."
Ondanks alles is Ton dankbaar dat Hester in de laatste week van haar leven thuis was. "Ze leefde op, ze herkende bepaalde dingen in het huis. En ze herkende mij ook nog steeds. We hebben gelachen, de hond sprong op haar bed en mijn dochter kreeg nog een knipoog van haar. Ik kreeg nog twee kussen voor ze in slaap viel en niet meer wakker werd."
Elselien van Dieren
Link in bioNederland
